บทที่ 403

มู่เหยียนเซินยื่นมือไปตบเบาๆ ที่หลังของเธอ

“คุณพ่อ ไม่ได้นะคะ” เวินเนี่ยนเนี่ยนพูด “หนูอาบน้ำเองตลอด คุณพ่อโตขนาดนี้แล้ว ทำไมยังให้คุณแม่ลำบากแบบนี้ล่ะคะ?”

“ได้ พ่ออาบเอง”

“มู่เหยียนเซิน!” เวินเอ่อร์หว่านทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว “คุณกินข้าวดีๆ ได้ไหม? กินข้าวยังจะพูดไม่หยุดอีก!”

“ได้”

เวินเอ่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ